Wysocki Dariusz, Glosa do uchwały SN z dnia 16 marca 1999 r., I KZP 3/99

W tle przekazanego Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia zagadnienia prawnego kryje się, w gruncie rzeczy nie pozbawione podstaw, pytanie o właściwość funkcjonalną do załatwienia określonej, incydentalnej kwestii procesowej. Na pytanie to w poprzednio obowiązującym porządku prawnym ustawa udzielała odpowiedzi wprost, jakkolwiek nie był to kodeks postępowania karnego.

Wydane z delegacji ustawowej rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 18 sierpnia 1983 r. w sprawie zasad ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu określało, że orzeczenie o kosztach tego rodzaju pomocy prawnej wydaje zawsze sąd, który jest też upoważniony ustalić wysokość wynagrodzenia adwokata i jego uzasadnionych wydatków (§ 2, 4, 5 i 6). W zależności od stadium postępowania karnego, w którym przychodziło wydać takie orzeczenie, właściwy do tego był albo ten sąd, który wydał orzeczenie kończące postępowanie (§ 2 pkt 1), albo ten, który ustanowił adwokata z urzędu (§ 2 pkt...