Dalka Sławomir, Glosa do uchwały SN z dnia 14 października 1992 r., III CZP 126/92

1. Powyższa uchwała stanowi próbę rozwiązania w praktyce sądowej dyskusyjnego w doktrynie problemu wydawania z urzędu postanowienia o niedopuszczeniu interwenienta ubocznego do udziału w sprawie oraz możliwości złożenia zażalenia na to postanowienie. Stanowi ona przy tym kontynuację wykładni przepisów art. 76-78 i in. kpc, jaką w odniesieniu do interwencji ubocznej, co prawda jedynie w zakresie praw stanu, dokonał Sąd Najwyższy w orzeczeniach: 1) z dnia 8 czerwca 1967 r. I CZ 24/67 OSNCP 1968/1 poz. 9, 2) z dnia 5 kwietnia 1968 r. I CR 33/68 OSPiKA 1969/3 poz. 66. Chodzi tu w szczególności o uprawnienie sądu do niedopuszczenia interwencji ubocznej również z urzędu (oprócz zgłoszonej opozycji), jeżeli brak interesu prawnego w sposób oczywisty wynika z samych twierdzeń zgłaszającego interwencję. Uzasadnia to stanowisko potrzeba wykrycia prawdy obiektywnej oraz konieczność wyeliminowania zbędnego rozszerzenia kręgu osób uczestniczących w procesie.

Za uprawnieniem sądu do badania z urzędu...