Siwek Marek, Glosa do uchwały SN z dnia 13 stycznia 2005 r., III CZP 70/04

Sąd Najwyższy w glosowanej uchwale zajął stanowisko w przedmiocie stosowania instytucji przepadku jako środka zabezpieczającego na gruncie ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich (zwanej dalej upn), wypowiadając się jednocześnie, niezależnie od argumentów, jakie miałyby przemawiać za prezentowanym poglądem, również w kwestii odpowiedniego stosowania w postępowaniu przed sądem rodzinnym przepisów innych ustaw, którą to możliwość przewiduje art. 14 upn.

Zarówno jednak stanowisko wyrażone w tezie uchwały, jak i powołane w jej uzasadnieniu argumenty nasuwają szereg zastrzeżeń i skłaniają do uwag krytycznych.

Rozpoczynając te uwagi od analizy powołanych przez Sąd Najwyższy argumentów, należy przyznać temu Sądowi rację co do tego, że w orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, iż przepadek nie musi być zawarty w wyroku skazującym; można go orzec nawet bez wszczęcia postępowania ad personam lub gdy wydanie wyroku stało się niedopuszczalne. Tego rodzaju konstatacja jest z pewnością uprawniona...