Gumularz Mirosław, Glosa do uchwały SN z dnia 13 lipca 2011 r., III CZP 32/11

Zagadnienie prawne będące przedmiotem analizy SN w komentowanej uchwale powstało na gruncie następującego stanu faktycznego. Dnia 24 września 1999 r. na skutek wypadku drogowego śmierć poniosła córka powódki. Sprawca wypadku prowadził samochód, będąc w stanie nietrzeźwości i uciekł z miejsca zdarzenia. Sprawca został ujęty, a następnie skazany. Był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej. Po śmierci dziecka powódka wytoczyła powództwo przeciwko ubezpieczycielowi, dochodząc zapłaty zarówno odszkodowania, jak i zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. W momencie opisanego powyżej zdarzenia nie obowiązywał jeszcze art. 446 § 4 k.c., zgodnie z którym sąd może przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. W związku z tym za podstawę prawną żądania zadośćuczynienia za doznaną krzywdę (spowodowaną śmiercią córki) przyjęto ogólną regulację art. 24 w zw. z art. 448k.c. Powództwo w części dotyczącej zadośćuczynienia...