Wysocki Dariusz, Glosa do uchwały SN z dnia 13 grudnia 2000 r., I KZP 41/00

Przedmiotowa uchwała jest wyrazem trafnej wykładni prawa i zapobiega nieuzasadnionemu rozszerzaniu zaostrzonej penalizacji na czyny skierowane przeciwko dokumentom, których wzmożona ochrona prawnokarna, unormowana w rozdziale XXXVII kodeksu karnego, nie obejmuje.

Tendencja do nieograniczenie szerokiego - niezgodnego z sensem nowej regulacji i jej celem - wyznaczania zakresu desygnatów przedmiotu bezpośredniego działania (czynności wykonawczej) przestępstwa przewidzianego w art. 310 § 1 kk zaznaczyła się od początku obowiązywania zmienionego stanu prawnego . Niepotrzebnie podsyciła ją uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 30 września 1998 r. I KZP 3/98 , która - na dobrą sprawę nie wiadomo dlaczego - zainspirowała do jej nadinterpretacji. Myśl przewodnia wypowiedziana wówczas przez Sąd Najwyższy była słuszna, ale praktycznym rezultatom jej tłumaczenia niestety zabrakło tej cechy. Tendencję ową rychło odzwierciedliła praktyka sądowa, czego wyrazem mogą być m. in....