Wagner Barbara, Glosa do uchwały SN z dnia 12 września 1990 r., III PZP 1/90

I. Glosowana uchwała Sądu Najwyższego dotyczy bezpośrednio wykładni art. 39 ustawy o związkach zawodowych , pośrednio zaś doniosłego problemu kontroli przestrzegania norm wewnątrzzwiązkowych i skuteczności aktów podejmowanych z naruszeniem tych norm, a zatem zagadnienia autonomii związków zawodowych.

Jej teza nie budzi właściwie sprzeciwu. W kontekście uzasadnienia brzmi ona jednak nieco mniej jednoznacznie, niżby to wynikało z samego jej sformułowania. Ze względu na zasugerowaną w tezie, a niewątpliwie wynikającą z jej uzasadnienia, preferencję dla faktycznego statusu pracownika jako członka zarządu zakładowej organizacji związkowej w konkurencji z formalną jego pozycją w tej roli, glosowana uchwała może mieć poważne konsekwencje praktyczne. Przyjęta bez zastrzeżeń, uogólniona i utrwalona w orzecznictwie mogłaby stanowić zagrożenie dla pewności prawa oraz jedną z istotnych przyczyn jego dewaluacji. Stanowisko zajęte przez SN w indywidualnej sprawie może mieć także znaczenie dla...