Wąsek Andrzej, Glosa do uchwały SN z dnia 11 sierpnia 2000 r., I KZP 17/00

Sąd Najwyższy rozpoczyna swoje rozważania w glosowanej uchwale od stwierdzenia: „Konstrukcja prawna ciągu przestępstw stanowi novum w prawie karnym, wobec czego nastręczać może trudności w stosowaniu w praktyce. Rozbieżności poglądów w doktrynie potęgują te trudności".

Rzecz jednak w tym, że konstrukcja ta (podobnie jak konstrukcja czynu ciągłego z art. 12 kk) obarczona jest poważnymi wadami i trudności jej stosowania wcale nie wynikają przede wszystkim z tego, że stanowi ona novum w polskim prawie karnym.

Przypomnieć należy, że konstrukcja ciągu przestępstw w istocie rzeczy stanowi odmianę rodzajową realnego zbiegu przestępstw. Warunkiem przyjęcia ciągu przestępstw jest wszak popełnienie przez sprawcę dwóch lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, choćby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw (art. 91 § 1 kk). Podobnie rzecz ma się z realnym zbiegiem przestępstw (art. 85 § 1 kk). O ile jednak przy ciągu przestępstw sąd orzeka jedną karę z możliwością jej...