Policzkiewicz Zofia, Glosa do uchwały SN z dnia 11 października 1996 r., III CZP 76/96

Szkody majątkowe i krzywdy moralne, jakich doznawali obywatele w tzw. okresie stalinowskim, były niejednokrotnie bardzo poważne. Nie oznacza to jednak, że wszystkie one mogą zostać naprawione w świetle prawa. Ludzka tragedia skłoniła zapewne Sąd Najwyższy w glosowanym orzeczeniu do sformułowania poglądów, z którymi, niestety, nie w pełni można się zgodzić.

Sąd Najwyższy słusznie twierdzi, że na podstawie przepisów ustawy z dnia 4 kwietnia 1991 r. o zmianie ustawy o Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce - Instytucie Pamięci Narodowej (Dz. U. 1991 r. Nr 45 poz. 195) nie można przyjąć, iż nie przedawniają się roszczenia poszkodowanych w stosunku do Skarbu Państwa o naprawienie szkód wynikłych ze zbrodni stalinowskich. Kwestię tę bowiem normują przepisy prawa cywilnego, na podstawie których roszczenia poszkodowanych w zasadzie uległy przedawnieniu. Wszelako Sąd Najwyższy podejmuje próbę obrony praw poszkodowanych podnosząc, że mogą prowadzić do tego dwie drogi. Jedna to...