Wysocki Dariusz, Glosa do uchwały SN z dnia 10 grudnia 1998 r., I KZP 22/98

W uzasadnieniu prezentowanej uchwały Sąd Najwyższy wyraził w syntetycznym ujęciu myśl następującą:

„Przemoc” to fizyczne oddziaływanie na człowieka bezpośrednio lub za pośrednictwem rzeczy, które uniemożliwia opór lub go przełamuje, bądź też wpływa na kształtowanie woli innej osoby albo jej procesy motywacyjne w pożądanym przez sprawcę kierunku (vis absoluta i vis compulsiva). Przemoc może być skierowana bezpośrednio na osobę zmuszaną, jak też może przybrać formę pośrednią - przez rzecz lub przez osobę trzecią. Nie sposób przyjąć aby ustawodawca, wprowadzając w art. 191 kk pojęcie „przemocy wobec osoby”, w odróżnieniu od „przemocy” w ujęciu art. 167 § 1 kk z 1969 r., nie zamierzał nadać mu innego, węższego znaczenia przez ograniczenie przemocy do fizycznego oddziaływania wyłącznie na człowieka. Gdyby zresztą „przemoc” i „przemoc wobec osoby”- obydwa pojęcia używane przez ustawę - posiadały ten sam zakres przedmiotowy, to posługiwanie się nimi, jako tożsamymi, w tej samej ustawie byłoby...