Brzozowski Piotr, Glosa do postanowienia WSA z dnia 18 sierpnia 2010 r., II SAB/Ol 68/10

Komentowane orzeczenieWojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie stanowi doskonały, wręcz klasyczny przykład tego, jak skład orzekający może całkowicie zagubić się w procedurze sądowoadministracyjnej. Postanowienie to jest wadliwe właściwie w każdym elemencie rozważań prawnych, jakie poczynił olsztyński sąd. Treść uzasadnienia prawnego jest chaotyczna i niezrozumiała – wewnętrznie sprzeczna. Ustalony stan faktyczny podciągnięto pod niewłaściwą normę prawną, a potem już konsekwentnie samo rozstrzygnięcie okazało się być zupełnie nietrafione. Trudno nawet zrozumieć, jak mogło dojść do popełnienia błędu o takim ciężarze gatunkowym. A błąd jest nie byle jaki, lecz zasadniczy i dyskwalifikujący; no bo czyż da się zaaprobować lansowaną przez sąd tezę, że skarga na bezczynność organu może być spóźniona? Czy w polskiej procedurze sądowoadministracyjnej można w ogóle spóźnić się ze złożeniem skargi na bezczynność organu (uchybić terminowi do jej wniesienia)? Wydaje się, że stawianie...