Broniewicz Witold, Glosa do postanowienia SN z dnia 8 października 1998 r., II CKN 251/98

Brzmienie przyjętej w postanowieniu Sądu Najwyższego tezy nasuwa dość istotną wątpliwość. Mowa w niej jest bowiem, podobnie jak w kilku miejscach uzasadnienia postanowienia, o żądaniu powodów nakazania pozwanej spółdzielni sprostowania (zmiany) zaświadczenia stwierdzającego wysokość zadłużenia powodów z tytułu kredytu i odsetek. Przyjąć by zatem należało, że powodowie żądali wystawienia przez spółdzielnię jednego zaświadczenia dotyczącego ich łącznego zadłużenia wobec niej. Jak jednak wynika z treści przytoczonego przez Sąd Najwyższy wyroku Sądu Rejonowego, powodom wydane zostały uprzednio poszczególne zaświadczenia o zadłużeniu każdego z nich, a zatem dochodzili oni sprostowania (zmiany) tych zaświadczeń. Tylko takie ujęcie może być uznane za trafne. Nie może bowiem ulegać wątpliwości, że na każdym z powodów ciążyło jego własne, odrębne zadłużenie wobec spółdzielni, nie istniało zaś jakieś wspólne tego rodzaju zadłużenie wszystkich powodów. Każdy też z powodów mógł w oddzielnym...