Wysocki Dariusz, Glosa do postanowienia SN z dnia 8 lutego 2000 r., I KZP 49/99

Pytanie, jakie zostało zadane Sądowi Najwyższemu, w tej postaci nie stanowi zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy i dlatego niewątpliwie nie mogło doczekać się rozstrzygnięcia pod postacią uchwały. Nie znaczy to jednak, że sam problem, o którego wyjaśnienie zwrócił się Sąd Okręgowy w L., a dotyczący zinerpretowania treści art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 28 sierpnia 1998 r., o którą tu chodzi , nie zaistniał albo że został sztucznie wykreowany.

Oczywistą jest rzeczą, że analizowny art. 12 ust. 2 „odnosi się tylko do tych czynów, które - z mocy zmiany stosownych przepisów - wykroczeniami stały się dopiero z chwilą wejścia w życie wyżej wymienionej ustawy, tj. z dniem 1 września 1998 r."A zatem Sąd Najwyższy nie mógł stwierdzić nic innego niż to, że w tej mierze wzmiankowany przepis jest jasno sformułowany, a przez to nie wymaga zasadniczej wykładni ustawy. Clara non sunt interpretanda. Na gruncie art. 12 ust. 2, którego rzecz dotyczy, jasne nie jest natomiast pojęcie...