Siwek Marek, Glosa do postanowienia SN z dnia 8 kwietnia 2010 r., IV KK 52/10

Glosowanym postanowieniem Sąd Najwyższy wypowiedział się w dwóch kwestiach istotnych zarówno z teoretycznego, jak i praktycznego punktu widzenia, a mianowicie w przedmiocie postępowania z dowodami rzeczowymi i decyzji o charakterze technicznym, jakie mogą ich dotyczyć, jak również w przedmiocie jednej z podstaw orzeczenia przepadku tytułem środka zabezpieczającego, wyartykułowanej w art. 100 k.k. Stanowisko Sądu Najwyższego zasługuje na aprobatę w znacznej części, choć co do ostatniej z wymienionych kwestii jest niepełne, gdyż niesłusznie ogranicza zakres pojęcia „okoliczność wyłączająca ukaranie sprawcy czynu zabronionego” do sytuacji, kiedy ustawa stanowi, że sprawca nie podlega karze, podczas gdy zakres ten jest szerszy.

Zwraca przy tym uwagę fakt, że orzeczenie o przepadku, czy to tytułem środka karnego, czy środka zabezpieczającego niejednokrotnie w praktyce sądowej traktowane jest jako jeden ze sposobów rozstrzygnięcia o zbędnych dla postępowania karnego przedmiotach, choć...