Maraszek Magdalena, Glosa do postanowienia SN z dnia 7 września 2004 r., II KK 377/03

Pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy w glosowanym postanowieniu zasadniczo zasługuje na aprobatę. Nie ulega bowiem wątpliwości, jak słusznie Sąd Najwyższy zauważył, że przestępstwo z art. 158 k.k. (branie udziału w bójce lub pobiciu) stanowi relikt odpowiedzialności zbiorowej, a do przyjęcia odpowiedzialności za udział w pobiciu nie jest konieczne, by sprawca uderzył czy kopnął pokrzywdzonego lub w jakikolwiek inny sposób naruszył jego nietykalność cielesną. Nie można jednak zgodzić się z oceną Sądu, że dla przypisania przestępstwa z art. 158k.k. wystarczy, by sprawca swoim zachowaniem, np. stworzeniem warunków ułatwiających działania bezpośrednich sprawców, postawą, a nawet samą obecnością wśród osób czynnie występujących przeciwko pokrzywdzonemu – przy braku jednoznacznie nieakceptowania takiego zachowania – zwiększał zagrożenie u pokrzywdzonego i przyczyniał się do wzrostu dysproporcji siły pomiędzy sprawcami pobicia i pokrzywdzonym. Stanowisko takie, jako zbyt skrajne i...