Woźny Tomasz, Glosa do postanowienia SN z dnia 7 lipca 2006 r., III KK 449/05

W komentowanym orzeczeniu Sąd Najwyższy podjął próbę określenia granic zawartego w art. 434 § 3 k.p.k. wyjątku od jednej z fundamentalnych zasad procesu karnego - obowiązującego w postępowaniu odwoławczym zakazu pogorszenia sytuacji oskarżonego w wyniku złożonego przez niego środka odwoławczego (zakaz reformationis in peius). Dokonanie wszechstronnej interpretacji powyższego przepisu było kwestią istotną, albowiem z czystego brzmienia zawartej w nim normy wynikał zakres obowiązywania, sprzeczny z podstawowymi zasadami postępowania oraz jednocześnie zupełnie nieprzydatny dla osiągnięcia celów, dla których wprowadzono go do ustawy procesowej tzw. "nowelą styczniową" z 2003 r. (ustawaz dnia z dnia 10 stycznia 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego, ustawy o świadku koronnym oraz ustawy o ochronie informacji niejawnych - Dz. U. Nr 17, poz. 155). Ponieważ omawiane postanowienie całkowicie słusznie zawęża możliwość...