Daniluk Paweł, Glosa do postanowienia SN z dnia 6 marca 2008 r., III KK 345/07

W glosowanym postanowieniu Sąd Najwyższy odniósł się do kwestii możliwości orzeczenia - w trybie art. 46 § 1 kk - zadośćuczynienia na rzecz osób bliskich ofiary umyślnego przestępstwa przeciwko życiu. Dopuszczając taką możliwość, Sąd Najwyższy odwołał się do art. 445 § 1 kc, uznając że daje on podstawę do zrekompensowania przez zadośćuczynienie krzywdy wynikłej z rozstroju zdrowia takich osób, doznanej wskutek wstrząsu psychicznego wywołanego wskazanym przestępstwem.

Stanowisko wyrażone w glosowanym orzeczeniu zasługuje na aprobatę, choć nie zostało ono należycie uzasadnione. W tym bowiem zakresie Sąd Najwyższy ograniczył się w zasadzie do stwierdzenia, że przyjęta interpretacja art. 445 § 1 kc nie pozostaje w sprzeczności z zasadami prawa karnego. Tak lakoniczne uzasadnienie dziwi tym bardziej, że przyjęta w komentowanym postanowieniu wykładnia art. 445 § 1 kc jest wysoce kontrowersyjna i co do zasady nieakceptowana w doktrynie i judykaturze cywilistycznej. Nie powinno natomiast budzić...