Korniłowicz Mariusz, Glosa do postanowienia SN z dnia 5 sierpnia 1999 r., II CKN 444/99

W glosowanym orzeczeniu z dnia 5 sierpnia 1999 r. Sąd Najwyższy wypowiedział pogląd dotyczący warunków uzasadniających jurysdykcję sądu polskiego odnośnie stwierdzenia nabycia spadku po cudzoziemcu zmarłym za granicą. Stwierdzić trzeba, iż orzeczenie to pokazuje, iż przyjęte na gruncie art. 1108 § 2 kpc rozwiązanie wyłącznej jurysdykcji sądu polskiego po własnych obywatelach, którzy zmarli w Polsce, nie jest trafne i prowadzi w efekcie do przyjmowania właściwości sądu polskiego w sprawach o stwierdzenie nabycia spadku po obywatelu polskim, który zmarł w Polsce, lecz zamieszkiwał w dacie otwarcia spadku za granicą i tam pozostawił cały swój majątek ruchomy i wówczas, gdy spadkobiercy są cudzoziemcami zamieszkałymi za granicą. Wydaje się, że zbyt pochopnie zrezygnowano z jurysdykcji krajowej po cudzoziemcach, co wprawdzie niezmiernie rzadko powoduje odmowę rozpoznania sprawy, lecz tylko z powodu klucza w postaci jurysdykcji krajowej koniecznej. Jest to jednakże postulat do ustawodawcy.