Kmiecik Romuald, Glosa do postanowienia SN z dnia 5 października 2004 r., II KK 121/03

I. Teza oraz fragment uzasadnienia powyższego postanowienia Sądu Najwyższego dotyczący art. 402 § 3 i art. 404 § 2 kpk (w brzmieniu sprzed nowelizacji z 2003 r.) - nie znajdowały w pełni oparcia w obowiązujących wówczas przepisach kpk, a także nasuwają zastrzeżenia w świetle obecnie obowiązujących (po nowelizacji) zasad koncentracji materiału dowodowego i bezpośredniości. Zarówno instytucja odroczenia rozprawy, jak i przerwa w rozprawie nie tylko przeciwdziałają bezpodstawnemu naruszaniu ciągłości procesu karnego wskazując wyraźnie podstawy prawne dla różnych form ograniczenia dynamiki procesu na etapie rozprawy sądowej (przerwa, odroczenie, zawieszenie postępowania), ale spełniają również istotną funkcję gwarancyjną w toku realizacji zasady bezpośredniości w sądowym postępowaniu dowodowym. Z pewnością teza SN nie stwarza „zagrożenia"dla zasady bezpośredniości i koncentracji materiału dowodowego w odniesieniu do pierwszej fazy rozprawy (tzw. rozpoczęcia rozprawy) obejmującej czynności...