Wysocki Dariusz, Glosa do postanowienia SN z dnia 5 października 2004 r., II KK 121/03

Ze stanowiskiem zajętym w prezentowanej tezie postanowienia SN nie można się zgodzić. Jest ono wynikiem niesłusznego zawężenia pola rozważań poświęconych rozstrzyganemu zagadnieniu do poddania art. 402 § 3 kpk interpretacji tylko z punktu widzenia logicznych wniosków, jakie wynikają dla jego treści z analizy językowej przepisów art. 381 i 382 kpk. Tymczasem art. 402 § 3 kpk nie może być interpretowany w oderwaniu od przepisów go poprzedzających, zwłaszcza od art. 402 § 2 i art. 401 § 2 kpk. A uwzględnienie przy tłumaczeniu jego brzmienia znaczenia norm tam zawartych wcale nie prowadzi do tak jednoznacznych wniosków wykładni językowej, jak stanowiące efekt poszukiwań Sądu Najwyższego w tej sprawie. Względy teleologiczne wiodą zaś nieuchronnie do konkluzji przeciwnej.

Rozważenie problemu na szerszej płaszczyźnie pozwala zauważyć, że przepisy art. 381 i art. 382 kpk dotyczą etapu rozpoczęcia rozprawy głównej, a nie jej toku, w trakcie którego może zostać przerwana . Odnoszą się one...