Przyjemski Stanisław Maria, Glosa do postanowienia SN z dnia 5 lipca 2005 r., WZ 14/05

Do sformułowania powołanej tezy doszło wówczas, gdy Sąd Najwyższy uchylił zaskarżone postanowienie Wojskowego Sądu Okręgowego w W. i sprawę przekazał temu organowi do ponownego rozpoznania wniosku prokuratora w przedmiocie amnestii.

Sprawa była wcześniej rozpoznawana przez wskazany na wstępie Sąd z następującego powodu.

W toku postępowania przygotowawczego prokurator Oddziałowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w K. wystąpił do Wojskowego Sądu Okręgowego w W. z wnioskiem o umorzenie śledztwa przeciwko dwóm podejrzanym o popełnienie zarzucanych im czynów na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 7 grudnia 1989 r. o amnestii, ze względu na to, że wymierzone im ewentualnie kary nie przekroczyłyby 2 lat pozbawienia wolności.

Sąd, będący adresatem tego wniosku, nie uwzględnił go, a uznając, że czyny zarzucane podejrzanym, jako niestanowiące zbrodni komunistycznej, uległy przedawnieniu ich karalności, postanowieniem z dnia 11 lutego 2005 r. postępowanie w tej sprawie...