Siwek Marek, Glosa do postanowienia SN z dnia 30 września 2010 r., I KZP 14/10

Sąd Najwyższy, dokonując wykładni art. 575 § 1 k.p.k. w kontekście skutków, jakie wywiera wyrok łączny w stosunku do poprzednio wydanego wyroku łącznego, doszedł do wniosku odpowiadającego wynikowi wykładni gramatycznej. Wykładnia ta ma niewątpliwie pierwszeństwo przed pozostałymi rodzajami wykładni, jednak można poprzestać na niej jedynie wówczas, kiedy jej wynik nie nasuwa zastrzeżeń, a nadto kiedy wyniki innego rodzaju argumentacji nie pozostają z nią w sprzeczności. Sformułowane w tezie glosowanego postanowienia stanowisko skłania jednak do krytyki, gdyż przeczą mu wyniki wykładni celowościowej i systemowej.

Jak zaznaczono na wstępie, wykładnia gramatyczna zarówno art. 575 § 1 k.p.k., jak i art. 575 § 2k.p.k. wskazywałaby, że fakt wydania nowego wyroku łącznego jest zdarzeniem wystarczającym do tego, by poprzednio wydany wyrok łączny utracił swój byt. Pierwszy z wymienionych przepisów stanowi bowiem wprost, że „z chwilą jego wydania poprzedni wyrok łączny traci moc”, zaś drugi, iż...