Miszczak Dorota, Glosa do postanowienia SN z dnia 30 sierpnia 2007 r., II KZ 25/07

Teza Sądu Najwyższego, mimo że w sensie aksjologicznym jest godna aprobaty, może nasuwać wątpliwości co do jej zgodności z obowiązującymi przepisami. Prowadzi bowiem nieuchronnie do dysonansu interpretacyjnego, jaki pojawia się, gdy zastosowanie środka zabezpieczającego następuje w orzeczeniu niebędącym wyrokiem (zob. art. 519 kpk). Ponadto warto zwrócić uwagę, że sformułowanie „strony postępowania w przedmiocie umorzenia postępowania i zastosowania środków zabezpieczających" należałoby w istocie odnieść wyłącznie do sytuacji, gdy prokurator złożył stosowny wniosek w trybie art. 324 § 1 w zw. z art. 354 kpk. Jak wiadomo, postępowanie to kończy się wydaniem postanowienia, a nie wyroku. Wiadomo też, że orzeczenie omawianego środka zabezpieczającego może nastąpić w zwyczajnym trybie postępowania na rozprawie głównej w formie wyroku (art. 414 § 1 kpk w zw. z art. 17 § 1 pkt 2, gdy „ustawa stanowi, że sprawca nie popełnia przestępstwa"). Początkowo przedmiotem postępowania jest wówczas...