Raglewski Janusz, Glosa do postanowienia SN z dnia 3 października 2005 r., V KK 128/05

1. Nie będzie chyba zbytnią przesadą stwierdzenie, iż problematyka kary łącznej stanowi jedno z najbardziej skomplikowanych zagadnień w doktrynie prawa karnego i praktyce orzeczniczej. O trudności materii świadczyć może przykład regulacji opisanej normatywnie w art. 89 obowiązującego kodeksu karnego z 1997 r. Jej wprowadzenie do kodyfikacji karnej miało w założeniu zneutralizować istniejące kontrowersje w kwestii dopuszczalności obejmowania węzłem kary łącznej kar z warunkowym i bez warunkowego zawieszenia ich wykonania. Z pewnością zajmie ona poczesne miejsce w historii prawa karnego. Niestety, nie będzie ono uzasadnione wysokim stopniem precyzji zapisów ustawowych, lecz chodzi o przykład rozwiązania legislacyjnego „o odwrotnym kierunku działania od zamierzonego". Mając na uwadze powyższą „właściwość" konstrukcji normatywnej kary łącznej, szczególnego znaczenia nabierają wskazówki interpretacyjne wynikające z orzecznictwa Sądu Najwyższego . Zawiera je też powyższe postanowienie...