Kurzępa Bolesław, Glosa do postanowienia SN z dnia 3 lutego 2003 r., II KZ 61/02

Glosowane orzeczenie zapadło w sprawie o stosunkowo prostym stanie faktycznym, który nie nasuwa też żadnych uwag natury prawnej, a konkretnie dotyczącym wykroczenia z art. 282 § 1 pkt 2 kodeksu pracy w zw. z art. 161 i 168 kp, art. 283 § 1 kp w zw. z art. 229 § 1 i 4 kp. W następstwie kasacji wniesionej przez skazanego sprawa trafiła na wokandę Sądu Najwyższego, który ostatecznie uznał, że w świetle art. 112 kpw oraz art. 530 § 2 kpk i art. 429 § 1 kpk środek ten pochodzi od osoby nieuprawnionej, a zatem nie może być przyjęty. Przy okazji skład orzekający wyraził pogląd prawny, zawarty w powyższej tezie, którego nie można zaakceptować.

Jak wynika z uzasadnienia powyższego postanowienia, Sąd Najwyższy podzielił linię orzeczniczą tegoż Sądu zawartą w postanowieniu z 20 października 1998 r. III KZ 118/98. W powołanym orzeczeniu stwierdzono, że „skoro ustawa nie wymaga, aby kasację sporządził i podpisał „obrońca" lub „pełnomocnik", przeto jeżeli strona jest adwokatem, to sporządzona i...