Steppa Wojciech, Glosa do postanowienia SN z dnia 28 września 2006 r., I KZP 23/06

I KZP 23/2006

Ustawodawca celowo zaniechał regulacji prawnej co do możliwości stosowania wobec osób internowanych tytułem określonego w art. 94 § 1 k.k. środka zabezpieczającego przerw w toku ich wykonywania[1].

Glosowane postanowienie Sądu Najwyższego zostało zainicjowane przedstawieniem przez Sąd Okręgowy w B., w trybie art. 441 § 1 k.p.k., zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy: „Czy wobec sprawcy umieszczonego w odpowiednim zakładzie psychiatrycznym na mocy art. 94 § 1 k.k. można zastosować per analogiam instytucję przerwy w karze pozbawienia wolności udzieloną na podstawie art. 153 § 2 k.k.w. oraz instytucję zezwolenia na czasowe opuszczenie zakładu karnego na podstawie art. 141a § 1 k.k.w.?.”

Stan faktyczny w skrócie przedstawia się następująco: do Sądu Rejonowego w B. wpłynęły dwa wnioski -obrońcy Janusza B., umieszczonego w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym na podstawie art. 94 § 1 k.k., który domagał się dla swojego klienta udzielenia przepustki w celu...