Szmidt Krzysztof, Glosa do postanowienia SN z dnia 28 marca 2002 r., I KZP 4/02

Aby ustosunkować się do powyższej tezy należy rozważyć normatywny kształt art. 178 k.k. Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały z dnia 16 marca 1999 r. wyraził pogląd: "Tak więc okoliczności wskazanych w art. 178 k.k. ustawodawca nie traktuje jako znamion żadnego z przestępstw, do których je odnosi. (...) Należy więc przyjąć, że wymierzenie przez sąd w warunkach określonych w art. 178 k.k. kary przekraczającej górną granicę zagrożenia z art. 173, 174 lub 177 k.k., stanowi nadzwyczajne obostrzenie kary, tj. instytucję, do której ustawodawca nawiązuje w art. 57 § 1 i 2 k.k.". Autor glosy powyższego zapatrywania nie podziela, czemu szczegółowo dał wyraz w glosie do tej uchwały . W tym miejscu należy tylko przypomnieć, iż jego zdaniem art. 178 k.k. stanowi typ kwalifikowany w zakresie stanu nietrzeźwości wobec typów z art. 173, 174 i 177k.k. i odrębny, samodzielny typ przestępstwa ze względu na znamię zbiegnięcia z miejsca zdarzenia. Przyjęcie lub odrzucenie któregoś z tych poglądów rodzi w...