Kąkol Cezary, Glosa do postanowienia SN z dnia 26 sierpnia 2010 r., I KZP 13/10

Poglądy Sądu Najwyższego przedstawione zostały w glosowanym postanowieniu w dwóch powiązanych ze sobą tezach. Po pierwsze, dokonanie oceny, czy podmiot będący autorem zażalenia ma interes prawny w zaskarżeniu orzeczenia, wymaga uwzględnienia kryteriów obiektywnych, a nie subiektywnych, a po drugie, kwestia gravamen może być badana jedynie w takim zakresie, w jakim autor zażalenia jest uprawniony do zaskarżenia orzeczenia, a w przypadku podejrzanego granice dopuszczalności zażalenia wyznaczone są zakresem, w jakim uzyskał on taki status w toczącym się postępowaniu przygotowawczym. Obie tezy należy uznać za trafne, aczkolwiek poczynione przez Sąd Najwyższy spostrzeżenia i oceny wymagają pewnego uzupełnienia. Zajęcie stanowiska przez Sąd Najwyższy w przedmiotowej sprawie zostało zainspirowane przez Sąd Rejonowy w K., który – działając na podstawie art. 441 § 1ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555 z późn. zm.) – dalej k.p.k. – zwrócił się do...