Wysocki Dariusz, Glosa do postanowienia SN z dnia 26 lutego 2002 r., III KZ 85/01

Stanowisko zajęte przez Sąd Najwyższy w powyższym postanowieniu pozwala uzupełnić katalog podmiotów zaliczonych przez judykaturę do tych, których przewidziane w ustawie zachowania w postępowaniu karnym nie mogą obciążać strony .

Judykat ten niewątpliwie wpisuje się w dotychczasową (od 1952 r.) linię orzecznictwa SN, odwołującego się w tej materii do kryteriów: podmiotowego, które bierze za podstawę charakter podmiotu wypełniającego w procesie karnym za stronę lub na jej rzecz określone funkcje; przedmiotowego, uwzględniającego charakter uprawnień tego podmiotu; funkcjonalnego, polecającego badać zawinienie samej strony w niedopełnieniu obowiązku przez zastępujący ją lub działający na jej rzecz podmiot. Raz Sąd Najwyższy wskazywał więc na konstrukcję jednolitości strony , innym razem na przesłankę dopuszczalnego kierunku działań pomocnika procesowego , rzadziej na potrzebę ustalenia, czy strona sama ponosi winę w niedopełnieniu obowiązków przez kogo innego . Teza glosowanego...