Izydorczyk Jacek, Glosa do postanowienia SN z dnia 25 listopada 1999 r., III KO 117/99

I. Powyższy pogląd Sądu Najwyższego jest w pełni zasadny. Należy jednak dodać kilka uwag interpretacyjnych, tym bardziej, iż orzeczenie to nie było jeszcze glosowane, a będzie ono miało bez wątpienia poważne konsekwencje dla praktyki.

II. Omawiane orzeczenie dotyczy problemu przedłużania stosowania tymczasowego aresztowania. W doktrynie zgodnie podkreśla się, że zwłaszcza co do tego środka przymusu w praworządnym i demokratycznym państwie, przyjąć należy zasadę, że stosuje się go jako środek ostateczny i w okresie możliwie krótkim wciąż pamiętając, że także aresztowanego uważa się za niewinnego, dopóki jego wina nie zostanie udowodniona i stwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu. Od dawna też wskazywano, iż przewlekłość postępowania karnego w ogóle, zaś w sprawach aresztanckich w szczególności, jest zjawiskiem niekorzystnym dla wymiaru sprawiedliwości . Dlatego też podstawową gwarancją przewidzianą przez prawo procesowe (a zajmującą, w przepisach odnoszących się do tymczasowego...