Stefański Ryszard A., Glosa do postanowienia SN z dnia 23 września 2009 r., I KZP 15/09

W glosie został poddany krytyce pogląd Sądu Najwyższego. Autor wykazuje, że niedostosowanie się do znaku D-44 „strefa parkowania”, oznaczającego strefę parkowania, w której za postój pojazdu jest pobierana opłata oraz zabroniony jest postój pojazdu bez wniesienia opłaty, nie wyczerpuje znamion wykroczenia z art. 92 § 1 k.w. Znak ten jedynie informuje, że zabroniony jest postój pojazdu bez wniesienia opłaty. W myśl art. 13b ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych opłatę za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania pobiera się za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania, w wyznaczonym miejscu, w określone dni robocze, w określonych godzinach lub całodobowo. Chodzi o miejsca oznaczone znakiem D-18 „parking” z napisem „Płatny”. Nieopłacenie postoju w miejscu oznaczonym takim znakiem może dopiero oznaczać wyczerpanie znamion wykroczenia z art. 92 § 1 k.w., polegającego na niedostosowaniu się do takiego znaku. Jednakże odpowiedzialność ta jest wyłączona ze względu na zasadę ne bis in idem. Za nieuiszczenie opłaty za postój pojazdu jest bowiem pobierana opłata dodatkowa, której wysokość określa rada gminy (rada miasta), a jej wysokość nie może przekroczyć 50 zł (art. 13f ust. 1 i 2 ustawy o drogach publicznych).