Matras Jarosław, Glosa do postanowienia SN z dnia 23 maja 2005 r., V KZ 14/05

Wyrażony przez Sąd Najwyższy pogląd, ujęty w tezie, wydaje się wątpliwy, a problem będący przedmiotem wypowiedzi tego Sądu wymaga komentarza także z tego powodu, że wskazana w tezie procedura stosowania art. 120 § 1 kpk w zakresie braku opłat stanowi odejście od dotychczasowej praktyki orzeczniczej przewodniczących wydziałów poszczególnych sądów. Nie trzeba przy tym szerzej uzasadniać tego, że istotą problemu jest rozumienie zwrotu „osobę, od której pismo pochodzi”, zawartego w art. 120 § 1 in fine kpk. Z uzasadnienia postanowienia wynika wprost, że w sytuacji, gdy pismo procesowe objęte jest przymusem sporządzenia i podpisania przez tzw. podmiot fachowy, a zawiera braki formalne, o których mowa w treści art. 119 kpk lub przepisów szczególnych, to zwrot ten rozumiany jest przez Sąd Najwyższy w znaczeniu autora pisma, a więc osoby, która je wytworzyła, tj. sporządziła i podpisała pismo. Takie rozumienie tego zwrotu wynika, zdaniem Sądu Najwyższego, z zastosowania reguł wykładni...