Siwek Marek, Glosa do postanowienia SN z dnia 23 kwietnia 2002 r., I KZP 10/2002

Glosowanym postanowieniem Sąd Najwyższy odmówił podjęcia uchwały w przedmiocie przekazanego do rozpoznania zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy, zawierającego się w pytaniu „czy osoba (ewentualnie instytucja państwowa, samorządowa lub społeczna bez osobowości prawnej) uczestnicząca jako strona (lub inny podmiot, którego bezpośrednio dotyczyć będzie rozstrzygnięcie) w postępowaniu sądowym lub innym prowadzonym na podstawie ustawy może być pokrzywdzonym w rozumieniu art. 49 § 1 k.p.k. przestępstwem z art. 233 § 4 k.k., polegającym na przedstawieniu przez biegłego, rzeczoznawcę lub tłumacza fałszywego tłumaczenia lub opinii mającej stanowić dowód w tym postępowaniu?”. W uzasadnieniu tego postanowienia zawarł natomiast rozważania dotyczące kwestii pokrzywdzonego przestępstwem z art. 233 § 4 k.k., które z uwagi na ogólny charakter odnoszą się właściwie do wszystkich przestępstw stypizowanych w art. 233k.k., generalnie traktowanych jako przestępstwa fałszywych...