Postulski Kazimierz, Glosa do postanowienia SN z dnia 22 stycznia 2014 r., V KO 91/13

Słuszne stanowisko Sądu Najwyższego wymaga zauważenia z dwóch co najmniej powodów.

Po pierwsze, w dotychczasowym piśmiennictwie i orzecznictwie dotyczącym obrony obligatoryjnej w postępowaniu wykonawczym, poza problematyką związaną z taką obroną wynikającą z uzasadnionych wątpliwości co do poczytalności skazanego, nie podjęto całościowej próby zdefiniowania innych okoliczności wymienionych w art. 8 § 2 k.k.w., stanowiących podstawę do wyznaczenia skazanemu obrońcy . W szczególności dotyczy to rozumienia przesłanek wymienionych w art. 8 § 2 pkt 1 k.k.w.

Po drugie, stanowisko to należy wyeksponować wobec podejmowanych, chociaż nielicznych, prób innego rozumienia przesłanek, o których mowa w art. 8 § 2 pkt 1 k.k.w. (ślepota, głuchota, niemota).

Odnośnie do pierwszego z wymienionych powodów zajęcia się tą problematyką trzeba podnieść, że kwestię przesłanek obrony obligatoryjnej w postępowaniu wykonawczym reguluje w całości art. 8 § 2 k.k.w. Wobec tego nie mają tu zastosowania art. 79 i 80k.p...