Czekaj Mieczysław, Glosa do postanowienia SN z dnia 22 marca 2000 r., V KZ 23/00

Zawarty w tezie glosowanego postanowienia pogląd Sądu Najwyższego spotka się bez wątpienia z dużym zainteresowaniem przedstawicieli praktyki.

Można wyrazić przypuszczenie, że lekturze tego judykatu towarzyszyć będzie uznanie sędziów i prokuratorów, dla których prawdziwą zmorą jest lektura lawinowo napływających od niektórych osób środków odwoławczych niedopuszczalnych z mocy ustawy oraz konieczność załatwiania tego rodzaju spraw.

Nie taję, że sam - z punktu widzenia praktyka - przyjąłem stanowisko Sądu Najwyższego z aprobatą, aczkolwiek względy teoretyczne nie pozwalają mi na jego afirmację bez zastrzeżeń.

PostanowienieSądu Najwyższego zapadło w następującej sytuacji procesowej: Sąd Okręgowy w S. przedłużył tymczasowe aresztowanie stosowane wobec oskarżonego Leszka K. Na postanowienie w tym przedmiocie wpłynęło zażalenie do Sądu Apelacyjnego, który działając jako sąd odwoławczy - utrzymał je w mocy. Z kolei wpłynęło zażalenie na postanowienie Sądu Apelacyjnego. Przewodniczący Wydziału...