Kornak Magdalena, Glosa do postanowienia SN z dnia 21 lipca 2011 r., I KZP 5/11

Zaprezentowana teza wyroku Sądu Najwyższego, który stał się podstawą napisania niniejszej glosy, została sformułowana na gruncie następującego stanu faktycznego. W dniu 25 listopada 2010 r. prokurator Prokuratury Rejonowej w K., wobec braku znamion czynu zabronionego, zatwierdził postanowienie o umorzeniu dochodzenia w sprawie wtargnięcia przez Artura M. w dniu 19 maja 2010 r., wbrew woli Ryszarda M., do mieszkania przy ul. B. w K., to jest o czyn z art. 193 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553 z późn. zm.) – dalej k.k. Na powyższe postanowienie zażalenie wniósł pokrzywdzony Ryszard M., który zarzucił między innymi błędną wykładnię art. 193k.k., polegającą na uznaniu, że sprawcą przestępstwa naruszenia miru domowego nie może być właściciel mieszkania, do którego się wdarł lub na żądanie uprawnionego nie opuścił go. Prokurator, domagając się utrzymania w mocy zaskarżonego postanowienia, wskazał, że sprawa ma wyłącznie cywilnoprawny charakter z uwagi na...