Palka Przemysław, Glosa do postanowienia SN z dnia 20 kwietnia 2004 r., V KK 351/03

Glosowane orzeczenie, choć po raz kolejny przekonuje o trudnościach w rozgraniczaniu poszczególnych tzw. form zjawiskowych przestępstwa, z całą pewnością nie afirmuje stanu prawnego na gruncie kodeksu karnego z 1932 r., zmuszonego radzić sobie zarówno bez ustawowej definicji sprawstwa, jak i współsprawstwa . Brak definicji sprawstwa pojedynczego (samoistnego) uważano wówczas za coś oczywistego, z racji postrzegania go w kategoriach typowej - z punktu widzenia budowy przepisu części szczególnej kodeksu - czynności polegającej na wypełnieniu znamion przestępstwa określonego w ustawie . Współsprawstwo z kolei, rozumiane już wtedy jako pozostające w ścisłym związku ze sprawstwem, wydawało się także niejako oczywiste samo przez się. Brak wyraźnych, normatywnych podstaw do przypisywania każdemu współsprawcy tego, co uczynili pozostali działający na podstawie zawartego porozumienia, musiał jednak budzić niepokój , inicjując formułowanie postulatów wprowadzenia ustawowej regulacji...