Wędrychowska Edyta, Glosa do postanowienia SN z dnia 2 marca 1999 r., IV KZ 211/98

Sąd Najwyższy w glosowanym postanowieniu zajął zdecydowane stanowisko co do zakresu stwierdzania nieważności orzeczeń, ograniczając je tylko i wyłącznie do orzeczeń sądowych, którymi rozstrzygnięto o przedmiocie postępowania. Na gruncie przepisów kodeksu postępowania karnego z 1997 r. jest to pierwsze orzeczenie Sądu Najwyższego dotyczące tej problematyki, a zatem powinno mieć ono decydujący wpływ na interpretację przepisów regulujących stwierdzanie nieważności, zwłaszcza że problematyka zakresu stwierdzania nieważności nasuwa wiele wątpliwości, które zdążyła już dostrzec doktryna.

Na wstępie zgodzić się trzeba z poglądem Sądu Najwyższego, że konieczne jest ograniczenie zakresu stwierdzania nieważności. Sąd Najwyższy słusznie zawęża zastosowanie przepisów o nieważności do orzeczeń sądowych, aczkolwiek w uzasadnieniu glosowanego orzeczenia nie przedstawia szerszej argumentacji, uznając, że nie budzi to wątpliwości. Jak słusznie zauważa jednak Sąd Najwyższy, w treści art. 101 § 1 kpk „ust...