Kosut Anna, Glosa do postanowienia SN z dnia 2 marca 1995 r., I PZP 3/95

Przedmiotem sprawy rozpatrywanej przez Sąd Najwyższy na skutek zgłoszenia zagadnienia prawnego w trybie art. 391 kpc było ustalenie, jakie roszczenie służy skierowanemu bezrobotnemu, z którym zawarto umowę o pracę z uchybieniem postanowień § 8 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 grudnia 1991 r. w sprawie zasad organizowania prac interwencyjnych i robót publicznych .

Na tak sformułowane zagadnienie prawne Sąd Najwyższy odmówił podjęcia uchwały, a motywy swej decyzji przedstawił w uzasadnieniu postanowienia. Motywy te uważam za trafne i w pełni je aprobuję, w związku z czym zadaniem glosy jest jedynie uzupełnienie prezentowanej przez Sąd argumentacji oraz uwypuklenie pewnych kwestii.

Podstawowym zagadnieniem w niniejszej sprawie stała się ocena charakteru przepisu § 8 ust. 2 rozporządzenia. Zdaniem sądów obu instancji z przepisu tego płynęło dla bezrobotnego uprawnienie do zatrudnienia (na podstawie umowy na czas określony) przez okres wynikający z umowy o...