Jędrzejewska Maria, Glosa do postanowienia SN z dnia 19 maja 2000 r., IV CKN 1008/00

Omawiane orzeczenie Sądu Najwyższego stanowi dalszy krok zmierzający do uporządkowania trudności powstających w związku z wprowadzonym w roku 1996 przymusem adwokackim w postępowaniu kasacyjnym. Orzeczenie to przyjmuje, iż w przypadku wniesienia kasacji przez adwokata, który nie ma odpowiedniego pełnomocnictwa, wniesiona kasacja ulega odrzuceniu na podstawie art. 393[5] - jako niedopuszczalna. Nie budzi wątpliwości, iż w przypadku wniesienia skargi kasacyjnej przez osobę nieupoważnioną postępowanie nie może się toczyć, a wniesiona skarga powinna ulec odrzuceniu. Jednak powody odrzucenia skargi kasacyjnej mogą być w takich przypadkach różnie oceniane.

W uzasadnieniu omawianego orzeczenia Sąd Najwyższy stwierdził, że błędne jest dotychczasowe stanowisko orzecznictwa, które przyjmuje, że brak należytego umocowania jest brakiem formalnym kasacji (jako pisma procesowego), ponieważ jest to brak - niezależnego od wymogów formalnych - samoistnego warunku dopuszczalności kasacji, który jest...