Stefański Ryszard A., Glosa do postanowienia SN z dnia 19 listopada 1996 r., IV KZ 119/96

1. Teza glosowanego postanowienia nie może być nie zauważona z dwóch zasadniczych powodów: po pierwsze, dotyczy podstawy stosowania tymczasowego aresztowania wprowadzonej nie tak dawno do kodeksu postępowania karnego, a więc dotyka problemu niezwykle aktualnego ; po drugie, pogląd w niej wyrażony jest kontrowersyjny. Trudno zatem pozostawić to postanowienie bez komentarza.

2. Zdaniem Sądu Najwyższego, dla zastosowania tymczasowego aresztowania - na podstawie art. 217 § 2 in principio kpk - wystarczające jest popełnienie zbrodni lub umyślnego występku zagrożonego karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi co najmniej 8 lat; nie ma tu znaczenia przewidywanie rozmiaru jej wymierzenia w konkretnej sprawie.

To stwierdzenie Sądu Najwyższego znajduje oparcie w literaturze, w której część autorów wprawdzie nie wypowiada się wyraźnie, że nie ma tu znaczenia kara prognozowana, lecz jednoznacznie wskazuje na dopuszczalność stosowania tego środka w wypadku zarzucenia oskarżonemu...