Artymiak Grażyna, Glosa do postanowienia SN z dnia 19 czerwca 1996 r., II KZ 22/96

Teza glosowanego orzeczenia należy do kategorii prawd zupełnie oczywistych. Teza orzeczenia sama w sobie jest zgodna z panującym powszechnie poglądem, wszak i w literaturze procesu cywilnego , i procesu karnego reprezentowane jest stanowisko, że czynności prawne dokonywane przez pełnomocnika w granicach umocowania pociągają za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego. Doktryna również zgodnie przyjmuje, iż pełnomocnik strony w procesie karnym może także podejmować czynności niekorzystne dla zastępowanej strony , nie odnosi się do niego nakaz (art. 77 § 1 kpk) przedsiębrania czynności procesowych jedynie na korzyść strony , a czynności procesowe podjęte przez pełnomocnika, nawet niekorzystne, są skuteczne i obowiązują zastąpioną stronę .

Uznając tezę za słuszną, stwierdzić należy, że pewne wątpliwości budzi uzasadnienie glosowanego postanowienia. Dlatego też zwięzłe słowa ogólnie sformułowanej tezy należy rozważyć łącznie z uzasadnieniem orzeczenia, które porusza niezwykle...