Stefański Ryszard A., Glosa do postanowienia SN z dnia 17 maja 1990 r., V KZP 5/90

Glosowane postanowienie zasługuje na uwagę przede wszystkim z tego względu, że jest pierwszą wypowiedzią najwyższej instancji sądowej na temat zawieszenia biegu kar dodatkowych. Do tej pory Sąd Najwyższy nie miał możliwości ustosunkowania się do tych zagadnień chyba głównie dlatego, że nie stwarzały one trudności praktyce. Artykuł 45 kk zdaje się być na tyle jasno sformułowany, że nie powinien budzić wątpliwości. Okazuje się, że sąd pytający nie potrafił rozstrzygnąć wyłaniających się kwestii. Dobrze się zatem stało, że sprawa trafiła do Sądu Najwyższego, który mimo że odmówił udzielenia odpowiedzi, zawarł w uzasadnieniu postanowienia kilka interesujących problemów. Niezbędne jest ustosunkowanie się do nich.

Trafne jest stwierdzenie Sądu Najwyższego, że art. 45 kk w tej części, w której mówi o karze pozbawienia wolności, ma na myśli tę karę efektywnie wykonywaną; nie dotyczy on przerw w odbywaniu kary pozbawienia wolności. Słusznie w uzasadnieniu tej tezy odwołano się nie tylko do kkw...