Szumański Andrzej, Glosa do postanowienia SN z dnia 16 lutego 2005 r., IV CK 555/04

1. Za oczywistą należy uznać tezę glosowanego postanowienia Sądu Najwyższego, że uchwała walnego zgromadzenia spółki akcyjnej, o której stanowi art. 393 pkt 3 ksh, na ustanowienie ograniczonego prawa rzeczowego na przedsiębiorstwie lub jego zorganizowanej części wymagana jest wówczas, gdy przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część może być przedmiotem tego prawa. Jednakże mimo zasady clara non sunt interpretanda na uwagę zasługuje uzasadnienie tego postanowienia, w którym Sąd Najwyższy dokonuje oceny zakresu przedmiotowego przepisu art. 393 pkt 3 ksh porównując go z odpowiadającym temu przepisowi art. 388 pkt 3 kh, zajmując jednocześnie stanowisko, że przepis art. 388 pkt 3 kh prawidłowo uregulował kwestię prawną będącą przedmiotem glosowanego orzeczenia, co z kolei sugeruje wniosek, że regulacja zawarta w art. 393 pkt 3 ksh jest niepoprawna.

Interesujący jest też stan faktyczny, który nie tylko - jak stwierdził Sąd Najwyższy - wywołuje problem określenia wzajemnej relacji art. 65...