Sieracki Władysław, Glosa do postanowienia SN z dnia 15 stycznia 1993 r., WZ 1/93

W powołanym wyżej postanowieniu wyrażono pogląd, iż „rewizja oskarżyciela posiłkowego, która nie kwestionuje winy skazanego ustalonej nieprawomocnym wyrokiem, ale która zarzuca nieujawnienie i niepociągnięcie do odpowiedzialności karnej innych współuczestników zdarzenia, jest również rewizją „dotyczącą orzeczenia o winie" w rozumieniu art. 395 kpk".

Przytoczony pogląd prawny został sformułowany w sprawie Mirosława K., który nieprawomocnym wyrokiem sądu wojskowego w G. został skazany za przestępstwo określone w art. 322 § 2 kk, polegające (w jego istotnych elementach) na tym, że obchodząc się nieostrożnie z przydzieloną mu bronią wojskową, spowodował w wyniku nieumyślnego postrzelenia Jarosława K. jego śmierć.

Powyższy wyrok został zaskarżony rewizją, wniesioną przez oskarżyciela posiłkowego Stanisława K. - ojca Jarosława K.

W wydanym na podstawie art. 377 § 2 kpk zarządzeniu szef sądu wojskowego w G. odmówił przyjęcia rewizji oskarżyciela posiłkowego, stwierdzając: „przedmiotowa rewizja...