Siwek Marek, Glosa do postanowienia SN z dnia 14 lutego 2006 r., IV KK 391/05

Istota stanowiska wyrażonego przez Sąd Najwyższy w glosowanym postanowieniu sprowadza się do stwierdzenia, że pierwszym wyrokiem, stanowiącym czasową cezurę realnego zbiegu przestępstw, będącego podstawą do orzeczenia kary łącznej, jest także wyrok skazujący, który został uchylony, pod warunkiem że w wyniku ponownego rozpoznania sprawy został wydany także wyrok skazujący. Stanowisko to skłania do uwag krytycznych, których konkluzją jest twierdzenie, że wyrok, który został uchylony, nie ma znaczenia w kontekście określania kręgu przestępstw należących do realnego zbiegu.

Regulacja z art. 85 k.k. jako cezurę czasową realnego zbiegu przestępstw wyraźnie wskazuje pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw. Po okresie dość znaczących różnic, istniejących zarówno w orzecznictwie sądów powszechnych, Sądu Najwyższego, jak i wypowiedzi w doktrynie, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 2005 r., I KZP 36/04 słusznie wyeksponowała, że pierwszy wyrok, o...