Bączyk Mirosław, Glosa do postanowienia SN z dnia 14 czerwca 1996 r., I CRN 84/96

1. Powyższe postanowienie stanowi kolejne orzeczenie Sądu Najwyższego , w którym zawarta jest ważka interpretacja przepisu art. 115 prawa bankowego po jego zmianie w art. 47 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym. Jak wiadomo, obecnie lista wierzytelności korzystających z preferencji w zakresie dochodzenia zaspokojenia z masy upadłości banku została wydłużona (po zmianie przepisu art. 115 prawa bankowego), co w rezultacie może prowadzić do konfliktów interesów wierzycieli upadłej instytucji bankowej. Przy okazji warto może zauważyć i to, że analizowany w uzasadnieniu postanowienia Sądu Najwyższego przepis art. 46 ustawy o BFG (jak wiele innych postanowień tego aktu normatywnego) nie jest dostatecznie jasno zredagowany i dobrze się stało, że Sąd Najwyższy miał okazję ustalenia jego właściwego sensu prawnego.

2. W danej sprawie nie kwestionowano istnienia należności (wierzytelności) Skarbu Państwa w stosunku do upadłego banku spółdzielczego (masy upadłości)....