Stefański Ryszard A., Glosa do postanowienia SN z dnia 12 marca 1992 r., II KRN 20/92

1. Glosowane postanowienie zasługuje na uwagę przede wszystkim z tego względu, że dotyczy problematyki, która nie była poruszana w dotychczasowym orzecznictwie Sądu Najwyższego. Dokonano w nim interpretacji jednej z przesłanek stosowania art. 89 kk. Przepis ten upoważnia sąd do zwolnienia od reszty kary skazanego na karę dodatkową: pozbawienia praw publicznych; pozbawienia praw rodzicielskich lub opiekuńczych; zakazu zajmowania określonych stanowisk, wykonywania określonego zawodu lub prowadzenia określonej działalności; zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych lub innych pojazdów.

Na mocy orzeczenia sądowego następuje skrócenie wykonania okresu kary. W literaturze bywa ono określane jako sui generis ułaskawienie sądowe, sędziowskie prawo łaski, niewłaściwa rehabilitacja sądowa lub samoistne przedterminowe zwolnienie od odbywania kary . Decyzja sądu o zwolnieniu skazanego od reszty kary dodatkowej nie zmienia i nie uchyla wcześniejszego orzeczenia o tej karze, gdyż użyty przez...