Derlatka Marek, Glosa do postanowienia SN z dnia 12 grudnia 2007 r., III KK 245/07

Glosowane postanowienie Sądu Najwyższego dowodzi, jak znaczącą rolę w procesie stosowania prawa odgrywa władza sądownicza, która musi niekiedy wypełniać luki w prawie autorstwa ustawodawcy. Wbrew przeważającemu w doktrynie prawa karnego stanowisku o braku możliwości nadzwyczajnego złagodzenia kary wobec sprawcy kwalifikowanego zabójstwa z art. 148 § 2 k.k., Sąd Najwyższy wyraził odmienny pogląd. Skoro w kodeksie karnym nie określono, jak odbywa się łagodzenie kary 25 lat pozbawienia wolności i dożywotniego pozbawienie wolności, trudno stosować tutaj reguły dotyczące łagodzenia kary pozbawienia wolności z art. 32 pkt 3 k.k., gdyż kary te nie są rodzajowo tożsame. Glosowane postanowienie Sądu Najwyższego ustala zasady, które bardziej przydałyby się przy obligatoryjnym nadzwyczajnym złagodzeniu kary, ale nie są konieczne, jeżeli sąd nie ma obowiązku skorzystania z tej instytucji. Zabójstwo kwalifikowane, zwłaszcza z uwagi na szczególne okrucieństwo czy motywację zasługującą na szczególne potępienie, wyklucza odejście od zwykłych, ustawowych zasad wymiaru kary.