Murzynowski Andrzej, Glosa do postanowienia SN z dnia 11 grudnia 2002 r., V KK 135/02

Słuszne jest stanowisko Sądu Najwyższego, że art. 40 § 1 pkt 7 kpk nie odnosi się do wyłączenia sędziego, który uchylił wydane przez siebie postanowienie kończące postępowanie w danej sprawie, uwzględniając wniesione na nie zażalenie. Wbrew temu co podniesiono w skardze kasacyjnej, za takim szerokim pojmowaniem treści tego przepisu nie przemawia jego prawidłowa wykładnia. Ma wprawdzie rację autor skargi, że art. 40 kpk, wprowadzający bezwzględne przyczyny wyłączenia sędziego od udziału w sprawie, ma charakter wyjątkowy i nie może podlegać wykładni rozszerzającej, co jest już powszechnie uznawane w doktrynie oraz w orzecznictwie Sądu Najwyższego . Rzecz jednak w tym, że sam autor, rozciągając działanie art. 40 § 1 pkt 7 kpk na sytuację, w której sędzia orzekający w pierwszej instancji uwzględnił wniesione zażalenie i uchylił swe wcześniejsze postanowienie, posłużył się wykładnią rozszerzającą tego przepisu, mimo jej zakwestionowania. Zastosowana wykładnia pozwala bowiem na znacznie...