Wójcik Sylwester, Glosa do postanowienia SN z dnia 10 października 2000 r., V CKN 970/00

I. Niemal każde orzeczenie Sądu Najwyższego dotyczące problematyki prawa spadowego wzbudza żywe zainteresowanie zarówno wśród prawników-praktyków, jak i prawników-teoretyków zajmujących się zagadnieniami prawnospadkowymi; stwierdzenie to odnosi się zwłaszcza do tych orzeczeń SN, w których pojawiają się kwestie związane z testamentem, z różnymi jego formami. Jest tak - jak się wydaje - z kilku przyczyn, a w szczególności dlatego, ponieważ:

Po pierwsze, już od szeregu lat Sąd Najwyższy rzadko wypowiada się m.in. na tematy prawa spadkowego, w tym i na temat różnych form testamentów. Nie ma w tym nic dziwnego. Przy obecnej organizacji sądów powszechnych i ich właściwości w sprawach cywilnych tzw. sprawy spadkowe z reguły kończą się w sądach rejonowych, rzadziej w sądach okręgowych albo apelacyjnych; do Sądu Najwyższego sprawy spadkowe trafiają zupełnie wyjątkowo, głównie w następstwie wniesienia kasacji. Rozpatrując zaś kasację Sąd Najwyższy niejako z natury rzeczy rozstrzyga jakiś problem...